دوره 6، شماره 2 - ( 7-1400 )
جلد 6 شماره 2 صفحات 12-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asadollahi N, Biniaz A, Ramezani S. Effect of Pilates Training on Lung Function and Balance in Inactive Elderly Women. cjhaa 2021; 6 (2) :1-12
URL: http://cjhaa.mubabol.ac.ir/article-1-150-fa.html
URL: http://cjhaa.mubabol.ac.ir/article-1-150-fa.html
اسدالهی نسرین، بی نیاز سید عباس، رمضانی سجاد. تأثیر تمرین پیلاتس بر عملکرد ریوی و تعادل در زنان سالمند غیرفعال. مجله سلامت و سالمندی خزر. 1400; 6 (2) :1-12
چکیده: (3273 مشاهده)
سابقه و هدف: کاهش تعادل و توانایی قدرت انقباض عضلانی، با قدرت انقباضی عضلات تنفسی در ارتباط هستند که در افراد سالمند مورد بحث است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین پیلاتس بر عملکرد ریوی و تعادل در زنان سالمند غیرفعال بود.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی که بر روی ٣٤ زن سالمند غیرفعال با میانگین (سنی ٢/٥±٦٢ سال، قد ٤/٥١±١٦٠/١٦٠ سانتی‌متر و وزن ٤/٦٠±٦٧/٧٠ کیلوگرم) انجام شد. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی (١٧ نفر) و کنترل (١٧ نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت ٨ هفته،٣ جلسه در هفته تمرین کردند. جهت اطمینان از طبیعی بودن داده‌ها از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف و جهت تجزیه‌وتحلیل یافته های درون‌گروهی و بین گروهی به ترتیب از آزمونهای t زوجی و آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ٢٢ در سطح معناداری (٠/٠٥P≤) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد تعادل ایستا و پویا در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون در گروه تجربی کاهش معناداری داشت (٠/٠٠١ ≥P)، همچنین یافته‌ها نشان داد تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا (٠/٠٤ ≥P) و پویا (٠/٠٠ ≥P) در پس‌آزمون گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تأثیر معنادار داشت. بااین‌حال در شاخص‌های FEV١ و FVC تغییر معناداری مشاهده نشد (٠/٠٥≤P).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد، تمرینات پیلاتس می‌تواند باعث بهبود در تعادل ایستا و پویا در زنان سالمند شود و به‌عنوان یک درمان مکمل در بهبود تعادل و کاهش سقوط و افتادن، جایگزین مناسب و کم‌هزینه، مؤثر واقع شود.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی که بر روی ٣٤ زن سالمند غیرفعال با میانگین (سنی ٢/٥±٦٢ سال، قد ٤/٥١±١٦٠/١٦٠ سانتی‌متر و وزن ٤/٦٠±٦٧/٧٠ کیلوگرم) انجام شد. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی (١٧ نفر) و کنترل (١٧ نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت ٨ هفته،٣ جلسه در هفته تمرین کردند. جهت اطمینان از طبیعی بودن داده‌ها از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف و جهت تجزیه‌وتحلیل یافته های درون‌گروهی و بین گروهی به ترتیب از آزمونهای t زوجی و آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ٢٢ در سطح معناداری (٠/٠٥P≤) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد تعادل ایستا و پویا در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون در گروه تجربی کاهش معناداری داشت (٠/٠٠١ ≥P)، همچنین یافته‌ها نشان داد تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا (٠/٠٤ ≥P) و پویا (٠/٠٠ ≥P) در پس‌آزمون گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تأثیر معنادار داشت. بااین‌حال در شاخص‌های FEV١ و FVC تغییر معناداری مشاهده نشد (٠/٠٥≤P).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد، تمرینات پیلاتس می‌تواند باعث بهبود در تعادل ایستا و پویا در زنان سالمند شود و به‌عنوان یک درمان مکمل در بهبود تعادل و کاهش سقوط و افتادن، جایگزین مناسب و کم‌هزینه، مؤثر واقع شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
