سابقه و هدف: یکی از ویژگیهای مهم دوره سالمندی، سازگاری با تغییرات جسمانی، روانی و اجتماعی است. با توجه به چالش‌های مختلفی که از اواخر بزرگ‌سالی تا پیری وجود دارد، پیری به‌عنوان یک فرایند تعریف می‌شود که نیاز به سازگاری مداوم دارد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی به روش تحلیل محتوا است. جامعه‌ی آماری سالمندان ساکن شهر یزد بودند. در سال 1397 نمونهگیری به‌صورت هدفمند و تا اشباع دادهها ادامه یافت. فرایند گردآوری دادهها مشتمل بر 52 مصاحبه نیمه ساختاریافته که 26 مصاحبه (13 زن و 13 مرد) با سالمندان و 26 مصاحبه (13 زن و 13 مرد) با کهن‌سالان بود. تحلیل دادهها هم‌زمان با جمعآوری دادهها و به روش محتوای کیفی و تحلیل کولایزی (1978) انجام شد. یافته‌ها:تحلیل دادهها منجر به شناسایی و استخراج دو درون‌مایه یا طبقه شد که بیانگر تجارب سالمندان و کهن‌سالان از سازگاری با پیری بود و شامل دوطبقه سازگاری کارآمد و سازگاری ناکارآمد بود. نتیجه‌گیری:مردان وزنان سالمند و کهن‌سال دریافت کمک‌های مالی و ارائه خدمات رفاهی از جانب نهادهای دولتی را یک نوع روش سازگارانه مفید می‌دانند که با افزایش سن و وارد شدن به دوره‌ی پیری تأکید بر آن نیز بیشتر می‌شود.
Pourebrahim T, Karimi A, Khodabakhshi A. Lived experience of compatibility with aging in the old-old and oldest-old population. cjhaa 2019; 4 (1) :51-58 URL: http://cjhaa.mubabol.ac.ir/article-1-98-fa.html
پورابراهیم تقی، کریمی عالیه، خدابخشی کولایی آناهیتا. تجربه‌ی زیسته‌ی سازگاری با پیری در زنان و مردان سالمند و کهن‌سال. مجله سلامت و سالمندی خزر. 1398; 4 (1) :51-58
