دوره 2، شماره 1 - ( 1-1396 )
جلد 2 شماره 1 صفحات 63-53 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Parvareshan S, Shamsalinia A, Haji Ahmadi M, Jahanshahi M. Impact of family-centered empowerment on perceived threat and self-efficacy of diabetic elderly at risk of falling. cjhaa 2017; 2 (1) :53-63
URL: http://cjhaa.mubabol.ac.ir/article-1-49-fa.html
URL: http://cjhaa.mubabol.ac.ir/article-1-49-fa.html
پرورشان سکینه، شمسعلی نیا عباس، حاجی احمدی محمود، جهانشاهی مهری. تاثیر توانمند سازی خانواده محور بر تهدید درک شده وخودکارآمدی سالمندان دیابتی در معرض خطر سقوط. مجله سلامت و سالمندی خزر. 1396; 2 (1) :53-63
چکیده: (4803 مشاهده)
سابقه و هدف: سالمندان دیابتی به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای و یا ناتوانی‌های جسمی در معرض خطر سقوط قرار دارند. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر تهدید درک شده و خودکارآمدی سالمندان دیابتی در معرض خطر سقوط انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه کار آزمایی بالینی است که بر روی 60 سالمند و عضو فعال خانواده سالمند مبتلا به دیابت نوع دو، در معرض خطر سقوط مراجعه‌کننده به مطب فوق تخصص غدد شهر بجنورد در سال 1395 انجام شد. نمونه‌ها به روش در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (30 نفر) و آزمون (30 نفر) تقسیم شدند. مداخله توانمندسازی خانواده محور در گروه آزمون از طریق آموزش انفرادی، بحث گروهی، نمایش و مشارکت عملی اجرا شد. گروه کنترل تنها مراقبت‌های رایج در مطب را دریافت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته، تهدید درک شده و خودکار آمدی بود. داده‌های جمع آوری شده با استفاده از spss نسخه 18 با آزمون‌های آماری در سطح معنی داری 0/05>p تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمرات تهدید درک شده (شدت و حساسیت) و خودکارآمدی در گروه آزمون بعد از اجرای مداخله افزایش یافت. آزمون آماری تی زوجی، این اختلاف را معنی دار نشان داد. در گروه کنترل اختلاف معنی داری در میانگین و انحراف معیار نمرات تهدید درک شده (شدت و حساسیت) و خودکارآمدی قبل و سه ماه بعد از مداخله مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، اجرای برنامه توانمندسازی خانواده محور با هدف افزایش دانش، بهبود نگرش و خودکارآمدی که به خود کنترلی رفتاری و اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه منجر میشود، به منظور بهبود و ارتقای کیفیت زندگی سالمندان دیابتی ضرورت دارد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه کار آزمایی بالینی است که بر روی 60 سالمند و عضو فعال خانواده سالمند مبتلا به دیابت نوع دو، در معرض خطر سقوط مراجعه‌کننده به مطب فوق تخصص غدد شهر بجنورد در سال 1395 انجام شد. نمونه‌ها به روش در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (30 نفر) و آزمون (30 نفر) تقسیم شدند. مداخله توانمندسازی خانواده محور در گروه آزمون از طریق آموزش انفرادی، بحث گروهی، نمایش و مشارکت عملی اجرا شد. گروه کنترل تنها مراقبت‌های رایج در مطب را دریافت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته، تهدید درک شده و خودکار آمدی بود. داده‌های جمع آوری شده با استفاده از spss نسخه 18 با آزمون‌های آماری در سطح معنی داری 0/05>p تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمرات تهدید درک شده (شدت و حساسیت) و خودکارآمدی در گروه آزمون بعد از اجرای مداخله افزایش یافت. آزمون آماری تی زوجی، این اختلاف را معنی دار نشان داد. در گروه کنترل اختلاف معنی داری در میانگین و انحراف معیار نمرات تهدید درک شده (شدت و حساسیت) و خودکارآمدی قبل و سه ماه بعد از مداخله مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، اجرای برنامه توانمندسازی خانواده محور با هدف افزایش دانش، بهبود نگرش و خودکارآمدی که به خود کنترلی رفتاری و اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه منجر میشود، به منظور بهبود و ارتقای کیفیت زندگی سالمندان دیابتی ضرورت دارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
