تاثیر توانمند سازی خانواده محور بر تهدید درک شده وخودکارآمدی سالمندان دیابتی در معرض خطر سقوط
|
سکینه پرورشان ، عباس شمسعلی نیا ، محمود حاجی احمدی ، مهری جهانشاهی* |
|
|
چکیده: (3882 مشاهده) |
سابقه و هدف: سالمندان دیابتی به دلیل بیماریهای زمینهای و یا ناتوانیهای جسمی در معرض خطر سقوط قرار دارند. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر تهدید درک شده و خودکارآمدی سالمندان دیابتی در معرض خطر سقوط انجام شد.
مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه کار آزمایی بالینی است که بر روی 60 سالمند و عضو فعال خانواده سالمند مبتلا به دیابت نوع دو، در معرض خطر سقوط مراجعهکننده به مطب فوق تخصص غدد شهر بجنورد در سال 1395 انجام شد. نمونهها به روش در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (30 نفر) و آزمون (30 نفر) تقسیم شدند. مداخله توانمندسازی خانواده محور در گروه آزمون از طریق آموزش انفرادی، بحث گروهی، نمایش و مشارکت عملی اجرا شد. گروه کنترل تنها مراقبتهای رایج در مطب را دریافت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته، تهدید درک شده و خودکار آمدی بود. دادههای جمع آوری شده با استفاده از spss نسخه 18 با آزمونهای آماری در سطح معنی داری 0/05>p تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: میانگین و انحراف معیار نمرات تهدید درک شده (شدت و حساسیت) و خودکارآمدی در گروه آزمون بعد از اجرای مداخله افزایش یافت. آزمون آماری تی زوجی، این اختلاف را معنی دار نشان داد. در گروه کنترل اختلاف معنی داری در میانگین و انحراف معیار نمرات تهدید درک شده (شدت و حساسیت) و خودکارآمدی قبل و سه ماه بعد از مداخله مشاهده نشد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج بدست آمده، اجرای برنامه توانمندسازی خانواده محور با هدف افزایش دانش، بهبود نگرش و خودکارآمدی که به خود کنترلی رفتاری و اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه منجر میشود، به منظور بهبود و ارتقای کیفیت زندگی سالمندان دیابتی ضرورت دارد. |
|
|
|
متن کامل [PDF 485 kb]
(1952 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1396/6/22 | پذیرش: 1396/6/22 | انتشار: 1396/6/22
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|