سابقه و هدف: ماهیت پیچیده و طولانی بیماری دیابت موجب بار مراقبتی و اضطراب مراقبین بیماران مبتلابه دیابت میشود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامههای خود مراقبتی خانواده محور بر بار مراقبتی و اضطراب مراقبین بیماران سالمند مبتلا به دیابت نوع دو انجام شده است.
مواد و روشها: این مطالعه نیمه تجربی روی 92 نفر از مراقبین سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به بیمارستان خاتمالانبیا بهشهر، به روش تخصیص تصادفی و در دو گروه آزمون و کنترل انجام شد. دادهها با کمک پرسشنامه بار مراقبتی و پرسشنامه اضطراب Spielberger جمعآوری شدند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 16 و آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) در سطح معنیداری 0/05 انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد میانگین و انحراف معیار بار مراقبتی و اضطراب به ترتیب در گروه آزمون قبل از آموزش
3/65 ± 96/54 و 5/60 ± 121/30 بوده است و بعد از آموزش، میانگین و انحراف معیار بار مراقبتی و اضطراب به ترتیب به 4/73 ± 61/8 و 4/57 ± 79/67 کاهش یافته است. این نتیجه بدان معناست که آموزش، میانگین بار مراقبتی و اضطراب را به طور معنیداری در مراقبین کاهش داده است (0/05 ˂ p).
نتیجهگیری: یافتههای تحقیق نشان دادند برنامههای آموزشی موجب کاهش بار مراقبتی و اضطراب مراقبین بیماران مبتلا به دیابت میشود بنابراین به سیاستگزاران بیمارستانها پیشنهاد میشود تا برای مراقبین این بیماران برنامههای آموزشی طراحی کنند.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/6/5 | پذیرش: 1401/11/4 | انتشار: 1401/11/30