دوره 8، شماره 2 - ( 7-1402 )
جلد 8 شماره 2 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Babapour A, Pourhabib A, Heidari Gorjee M A, Mousavi Nasab N, jannati Y. Verbal Violence against Emergency Medical Service Workers at the Mazandaran University of Medical Sciences. cjhaa 2023; 8 (2) : 5
URL: http://cjhaa.mubabol.ac.ir/article-1-146-fa.html
URL: http://cjhaa.mubabol.ac.ir/article-1-146-fa.html
باباپور علی، پورحبیب علی، حیدری گرجی محمد علی، موسوی نسب نورالدین، جنتی یدالله. خشونت کلامی علیه کارکنان فوریت‌های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران. مجله سلامت و سالمندی خزر. 1402; 8 (2)
دانشگاه علوم پزشکی مازندران
چکیده: (1479 مشاهده)
سابقه و هدف: خشونت شغلی می‌تواند اثر منفی و بار روانی بر ارائه نحوه خدمات کارکنان فوریت‌های پزشکی داشته باشد. این پژوهش باهدف تعیین خشونت کلامی نسبت به کارکنان فوریت‌های پزشکی و عوامل مرتبط با آن در دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه به‌صورت توصیفی- تحلیلی و مقطعی بوده که بین کارکنان فوریت‌های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1398 انجام شد. 264 نفر به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه‌ی خشونت شغلی و پرسشنامه‌ی سلامت عمومی گلدن برگ 28 GHQ بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان دادند که در طول یک سال گذشته، 240 نفر از کارکنان فوریت‌های پزشکی، خشونت شغلی را در انواع کلامی 65%، فرهنگی 9/6 % و جنسی 1/3 % تجربه کردند. بین خشونت کلامی با تأهل (0/049= p)، سن (0/04=p) و بحران 6 ماه اخیر کارکنان (0/02= p) رابطه آماری معنی‌داری وجود داشت. همراهان بیمار عامل اصلی خشونت بودند و بیشترین واکنش در مقابل خشونت، دعوت کردن مهاجم به آرامش بود. بیشترین خشونت اعمال‌شده علیه کارکنان در آخرین مأموریت به ترتیب کلامی و فرهنگی بوده است. بین خشونت در آخرین مأموریت با نوع استخدام، سن و سابقه کار کارکنان رابطه آماری معنی‌داری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به قابلیت پیش‌بینی و کنترل خشونت می‌توان در کنار ارتقاء آموزش، نحوه پیشگیری، انجام اصلاحات در مورد عوامل زمینه‌ساز خشونت و برگزاری کلاسها و کارگاههای آموزشی را به‌عنوان گام مؤثری در جهت کاهش خشونت‌های کارکنان فوریت پزشکی دانست.
مواد و روشها: این مطالعه به‌صورت توصیفی- تحلیلی و مقطعی بوده که بین کارکنان فوریت‌های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1398 انجام شد. 264 نفر به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه‌ی خشونت شغلی و پرسشنامه‌ی سلامت عمومی گلدن برگ 28 GHQ بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان دادند که در طول یک سال گذشته، 240 نفر از کارکنان فوریت‌های پزشکی، خشونت شغلی را در انواع کلامی 65%، فرهنگی 9/6 % و جنسی 1/3 % تجربه کردند. بین خشونت کلامی با تأهل (0/049= p)، سن (0/04=p) و بحران 6 ماه اخیر کارکنان (0/02= p) رابطه آماری معنی‌داری وجود داشت. همراهان بیمار عامل اصلی خشونت بودند و بیشترین واکنش در مقابل خشونت، دعوت کردن مهاجم به آرامش بود. بیشترین خشونت اعمال‌شده علیه کارکنان در آخرین مأموریت به ترتیب کلامی و فرهنگی بوده است. بین خشونت در آخرین مأموریت با نوع استخدام، سن و سابقه کار کارکنان رابطه آماری معنی‌داری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به قابلیت پیش‌بینی و کنترل خشونت می‌توان در کنار ارتقاء آموزش، نحوه پیشگیری، انجام اصلاحات در مورد عوامل زمینه‌ساز خشونت و برگزاری کلاسها و کارگاههای آموزشی را به‌عنوان گام مؤثری در جهت کاهش خشونت‌های کارکنان فوریت پزشکی دانست.
شماره‌ی مقاله: 5
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
