استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور ایران
چکیده: (2370 مشاهده)
سابقه و هدف: روبهروشدن فرد با مرحله سالمندی و گذراندن دوران سالمندی موفق، فقط شامل نداشتن بیماریهای جسمانی و ناتوانکننده نیست، بلکه فرد باید از نظر سلامت روانی، داشتن فعالیتهای اجتماعی و ارتباطات مناسب با دیگران و تواناییهای شناختی و حرکتی نیز در وضعیت قابل قبولی باشد. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای خودکنترلی هیجانی بر تابآوری در سالمندان کرج انجام شد.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر در قالب یک طرح نیمه تجربی 40 نفر از خانه سالمندان از میان کلیه سالمندان شهرستان کرج به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب و در دو گروه آموزش مهارتهای خودکنترلی هیجانی و گروه کنترل قرار گرفتند. با استفاده از یک طرح نیمه تجربی پیشآزمونپسآزمون با گروه کنترل، گروه آزمایش آموزش مهارتهای خودکنترلی هیجانی طی 8 جلسه 1 تا 1/5 ساعته تحت آموزش قرار گرفتند، در حالی که در این مدت گروه کنترل هیچ مداخلهای را دریافت نکردند. هر دو گروه در پیشآزمون و پسآزمون با استفاده از مقیاس تابآوری Connor-Davidson (2003) مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، آموزش مهارتهای خودکنترلی هیجانی بر افزایش تابآوری سالمندان کرج تأثیر داشته است. با در نظر گرفتن مجذور اِتا، میتوان گفت که 85/7 درصد این تغییرات ناشی از تأثیر مداخله یا آموزش مهارتهای خودکنترلی هیجانی بوده است.
نتیجهگیری: نتایح نشان داد، آموزش مهارتهای خودکنترلی هیجانی بر تابآوری در سالمندان موثر است و میتوان از مهارتهای این آموزش برای بالا رفتن تابآوری استفاده کرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/4/14 | پذیرش: 1400/6/12 | انتشار: 1400/6/22