سابقه و هدف: امروزه افســردگی از شایعترین اختلالات روانی و معضل قوی در زندگی سالمندان است. از عوامل مقابلهگر با افسردگی در سالمندان مسئله امید و تابآوری در آنان است که نقش مهمی در مقابله با تنیدگیها و تهدیدهای زندگی و آثار نامطلوب آن دارد؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه تابآوری وامید با میزان افسردگی در سالمندان صورت گرفت.
مواد و روشها: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی و از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری شامل همهی سالمندان شهر خرمآباد در سال ١٣٩٨ بود. حجم نمونه ٣٥٧ نفر تعیین شد و انتخاب نمونهها با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انجام گرفت. مقیاس جمعآوری دادهها شامل پرسشنامههای افسردگی سالمندان برینک و همکاران، پرسشنامه امیدواری میلر و تابآوری کونور و دیویدسون بود. دادهها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان بهمنظور تعیین توان نقش پیشپراکندگی تابآوری و امید در میزان افسردگی سالمندان در نسخه ٢١ نرمافزار spss تحلیل شدند.
یافتهها: طبق یافتهها شرکتکنندگان در محدودهی سنی ٩٣-٦٠ سال بوده و از مجموع ٣٥٧ سالمند شرکتکننده در مطالعه، ١٤٨ نفر مرد و ١٧١ نفر زن بودند. تعداد ٦٥ نفر همسرانشان در قید حیات نبودند. همچنین ٢٥٢ نفر با همسر یا خانواده خود زندگی میکردند. نتایج این مطالعه نشان داد، بین تابآوری و افسردگی (٠/٤٨=β) و همچنین بین امید و افسردگی (٠/٧١= β) در سالمندان، همبستگی منفی و معنادار وجود دارد (٠/٠٠١> p). بدین معنی که تابآوری و امید توان پیشبینی افسردگی در سالمندان را دارند و روی هم ٥١ درصد واریانس افسردگی را پیشبینی میکنند.
نتیجهگیری: با توجه به اینکه بین تابآوری و امید با میزان افسردگی در سالمندان رابطه معکوس وجود دارد، تدوین مداخلههای مناسب برای افزایش این دو مؤلفه مهم در سالمندی ضروری به نظر میرسد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1399/6/24 | پذیرش: 1399/6/30 | انتشار: 1399/6/31