سابقه و هدف: یکی از ویژگی های روان شناختی که در اثر سالمندی کاهش می یابد، خودپنداره است. خودپنداره، تصویر روانی هر فرد است. خودپنداره سالمندان نیز بر پایه تجارب آنها در طی مراحل زندگی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین عوامل تاثیر گذار بر ارتقا خود پنداره در سالمندان و بحث پیرامون آن ها صورت گرفته است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مروری است که با جستجو در پایگاه های Iranmedex Google Scholar، SID، Pubmed، Scopus انجام شد. در این جستجو مطالعاتی که بصورت تمام متن، به زبان فارسی و انگلیسی و در محدوده زمانی 2008 لغایت 2018 در کل جهان، منتشر شده و در عنوان آنها کلمات فارسی خودپنداره و سالمندان و واژه های انگلیسی self-concept, elderlies قرار داشت مد نظر قرار گرفت. مطالعات پس ارزیابی کیفی، بر اساس مرتبط بودن، مورد بررسی قرار گرفت و یافته های موردنظر، استخراج گردیدند. یافته‌ها:یافته ها، بیانگر بهبود خودپنداره در سالمندان، با عواملی نظیر: تصویر بدنی از خود، تناسب اندام و ظاهر فرد، ارتقاء کیفیت زندگی، افزایش عزت نفس و مرور خاطرات، تمرینات هوازی با شدت کم و متوسط، تحصیلات بالا و متاهل بودن و داشتن نقش های مختلف افراد در محیط های متفاوت اجتماعی مرتبط است. نتیجه‌گیری:با توجه به این که افراد با خودپنداره پایین، احساس بی کفایتی و بی ارزشی را تجربه می کنند، آن ضروری است که مراقبین، راهکارهای افزایش خودپنداره را متناسب با هر سالمند، با هدف ارتقای کیفیت زندگی سالمندی به کار گیرند.
