سابقه و هدف: افسردگی و سوگ غالبا به‌صورت همایند در سالمندان خود را نشان می‌دهند و با پیامدهای منفی در سلامت جسمی و روانی سالمندان و همچنین پاسخ ضعیف‌تر به درمان‌های دارویی و روان‌شناختی مرتبط هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رواندرمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر علائم سوگ و افسردگی زنان سالمند مقیم خانه سالمندان در شهر اصفهان می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با دو گروه (14 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) بود. برای گروه آزمایش، شش جلسه 90 دقیقه‌ای (یک‌بار در هفته) گروه‌درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی اجرا شد و پرسشنامه‌های تجربه سوگ و افسردگی در مراحل پیش آزمون-پس آزمون برای هر دو گروه تکمیل گردید. یافته‌ها با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 21 و آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس(Covariance) چندمتغیره و تحلیل کوواریانس تک متغیره تحلیل گردید. یافته‌ها:بر اساس نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره، نمرات پس‌آزمون سوگ و افسردگی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش‌یافته و این روش درمانی ازنظر آماری مؤثر بوده است (0/05>P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می‌توان گفت که این روش درمانی بر بهبود علائم سوگ و افسردگی زنان سالمند مؤثر بوده است و به‌عنوان روشی در بهبود کیفیت زندگی و درمان اختلالات روانی سالمندان می‌تواند کارآمد باشد.
