دوره 3، شماره 1 - ( 1-1397 )
جلد 3 شماره 1 صفحات 42-36 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی گیلان
چکیده: (3822 مشاهده)
سابقه و هدف: نقش مدیران پرستاری برای موفقیت سازمان‌های مراقبت سلامت بسیار حیاتی است. آن‌ها به دلیل پیچیدگی نقش‌ها و بار کاری زیاد، از استرس شغلی قابل‌توجهی برخوردارند. اکثر مطالعات به بررسی نقش استرس و مقابله با آن در کارکنان پرستاری پرداخته‌اند؛ اما تحقیقات مربوط به موضوع استرس مدیران پرستاری نادر است. لذا پژوهش حاضر به‌منظور تعیین وضعیت استرس شغلی مدیران پرستاری در مقایسه با پرستاران شاغل در بخش‌ها انجام شد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه تحلیلی- مقطعی بود. تعداد ۳۱۸ نفر از پرسنل پرستاری (۲۶۱ نفر پرستار، ۳۴ نفر سرپرستار، ۱۶ نفر سوپروایزر و ۷ نفر مترون) شاغل در بخشه‌ای مراکز درمانی تابعه استان گیلان با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه استرس شغلی بیمارستانی (HSS-۳۵) بود. این پرسشنامه مشتمل بر ۳۵ سؤال و ۱۱ زیرمقیاس است. برای آنالیز دادهها از آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۹ بهره گرفته شد.
یافته‌ها: یافته ها نشان داد که اکثر نمونه‌های موردپژوهش در تمامی گروه‌ها دارای استرس متوسط بودند. بین سطوح استرس درگروهای مختلف مدیریتی و پرستاران شاغل بخش‌ها ارتباط آماری معنی‌دار وجود نداشت (۰/۷۴P=، ۰/۴۱=F). نکته قابل‌توجه آن بود که سوپروایزرها بیش از سایر گروه‌ها (۸۷/۵%) دارای استرس متوسط بودند. درصد استرس شدید در مترونها (۲۸/۶%) بیش از سایر گروه‌ها بود.
نتیجه‌گیری: علی‌رغم تأکید مطالعات مختلف مبنی بر توجه مدیران سازمان‌ها به استرس در کارکنان پرستاری، نتایج مطالعه نشان‌دهنده وجود استرس بیشتر در مدیران پرستاری است. لذا نیاز است برنامه‌ریزی‌های لازم برای کاهش استرس در تمامی گروه‌های پرستاری (اعم از مدیران و شاغلین بخش‌ها) صورت گیرد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه تحلیلی- مقطعی بود. تعداد ۳۱۸ نفر از پرسنل پرستاری (۲۶۱ نفر پرستار، ۳۴ نفر سرپرستار، ۱۶ نفر سوپروایزر و ۷ نفر مترون) شاغل در بخشه‌ای مراکز درمانی تابعه استان گیلان با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه استرس شغلی بیمارستانی (HSS-۳۵) بود. این پرسشنامه مشتمل بر ۳۵ سؤال و ۱۱ زیرمقیاس است. برای آنالیز دادهها از آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۹ بهره گرفته شد.
یافته‌ها: یافته ها نشان داد که اکثر نمونه‌های موردپژوهش در تمامی گروه‌ها دارای استرس متوسط بودند. بین سطوح استرس درگروهای مختلف مدیریتی و پرستاران شاغل بخش‌ها ارتباط آماری معنی‌دار وجود نداشت (۰/۷۴P=، ۰/۴۱=F). نکته قابل‌توجه آن بود که سوپروایزرها بیش از سایر گروه‌ها (۸۷/۵%) دارای استرس متوسط بودند. درصد استرس شدید در مترونها (۲۸/۶%) بیش از سایر گروه‌ها بود.
نتیجه‌گیری: علی‌رغم تأکید مطالعات مختلف مبنی بر توجه مدیران سازمان‌ها به استرس در کارکنان پرستاری، نتایج مطالعه نشان‌دهنده وجود استرس بیشتر در مدیران پرستاری است. لذا نیاز است برنامه‌ریزی‌های لازم برای کاهش استرس در تمامی گروه‌های پرستاری (اعم از مدیران و شاغلین بخش‌ها) صورت گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |