سابقه و هدف در آغاز قرن 21 با تغییر الگوی ابتلا به سمت بیماری های مزمن،خودکارآمدی بیماران مزمن، مشکل اصلی بسیاری از سیستم های بهداشتی در سراسر جهان محسوب شد. در این راستا پرستاری از راه دور، به عنوان یکی از راهکارهای بهداشتی جهت افزایش خودکارآمدی  بیماران مزمن مطرح شد. هدف از این پژوهش بررسی ماهیت در حال تحول پرستاری از راه دور در بیماری های مزمن در ایران می باشد.

مواد و روش­ها در این مطالعه مروری سیستماتیک، جستجوی کارآزمایی های بالینی در پایگاه های اطلاعاتی کشور Magiran Medline ,Irandoc, SIDو بانک های اطلاعاتی لاتین ,Google scholar, Scopus Pubmed با استفاده از کلیدواژه های پرستاری از راه دور و پیگیری تلفنی و بیماریهای مزمن، طی سال های 2012 تا 2016 انجام گرفت. بعد از بررسی مقالات، نتایج بصورت کیفی ارائه شد.

یافته ­ها: از مجموع 17کارآزمایی بالینی انجام شده در ایران  9 مورد در مجلات فارسی و 8 مورد در مجلات انگلیسی زبان به چاپ رسیده بود. 12 مورد در بیماران دیابتی،1مورد در بیماران صرعی،3 مورد در بیماران مبتلا به اختلالات قلبی و عروقی و 1مورد در بیماران همودیالیزی انجام شده بود. یافته ها نشان داد که پرستاری از راه دور در بیماران دیابتی سبب کنترل قند خون، کاهش هموگلوبین گلیکوزیله و تبعیت از رژیم درمانی و در سایر بیماران سبب بهبود کیفیت زندگی، کاهش دفعات بستری مجدد، افزایش خودکارآمدی، کاهش استرس، افسردگی و اضطراب می شد.

نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، پرستاری از راه دور روشی مناسب جهت آموزش و پیگیری مراقبت بیماران مزمن است که می تواند پایبندی به درمان بیماران را در کشورهای در حال توسعه ای از قبیل ایران بهبود ببخشد. لذا پیشنهاد می شود پرستاری از راه دور در برنامه مراقبتی بیماران مزمن گنجانده شود.