گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
چکیده: (3453 مشاهده)
سابقه و هدف: جمعیت دنیا به سرعت در حال سیر به سوی سالخورده شدن است و در این میان، ارتقای بهداشت و تأمین سلامت سالمندان جامعه که در سال‌های آتی بخش بزرگی از جمعیت را به خود اختصاص خواهند داد، از ارکان مهم پیشرفت جوامع است. شواهد موجود نشان می‌دهد سرمایه اجتماعی با فراهم آوردن حمایت‌های عاطفی و روانی نقش مؤثری در ارتقای سلامت عمومی سالمندان ایفا می‌کند. ازاین‌رو، این مطالعه به بررسی عوامل مؤثر شاخص‌های سرمایه اجتماعی بر سلامت عمومی سالمندان غیرفعال پرداخت. مواد و روش‌ها:این پژوهش از نوع مطالعات کاربردی و توصیفی و از نوع همبستگی است که به شیوه مقطعی بر روی ٢٠٠ سالمند غیرفعال شهرستان لاهیجان انجام شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و برای سنجش متغیر سرمایه اجتماعی از پرسشنامه استاندارد ناهاپیت و گوشال استفاده شد. داده‌های پژوهش از طریق از آزمون‌های ضریب همبستگی تای-بی کندال، همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چند متغیره در نرم‌افزار SPSS نسخه ٢٣ مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج یافته‌ها نشان داد، ضریب همبستگی میان اعتماد نهادی و سلامت عمومی (٠/٠٢٨-)، اعتماد بین شخصی سالمندان (٠/١٩٨)، اعتماد تعمیم‌یافته (٠/١٣٦) و سرمایه اجتماعی (٠/١٥٠) و مقدار رگرسیون ٠/٢٩٨ می‌باشد که نشان می‌دهد، بین مجموعه متغیرهای تحقیق همبستگی وجود دارد (٠/٠٥p≤). که نشان می‌دهد بین متغیرها رابطه معنی‌داری وجود دارد. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش مبنی بر رابطه بین سرمایه اجتماعی و سلامت عمومی، مسئولین مرتبط با امور سالمندی می‌توانند با تقویت فعالیت‌های گروهی و جمعی سهم مهمی درروند بهبود سلامت عمومی سالمندان داشته باشند.
