سابقه و هدف: در طول بستری بیمار در ICU و استفاده از لوله تراشه فشار کاف ممکن است افزایش یا کاهش یابد که هر دو می تواند برای بیمار مضر باشد. بهترین روش برای اندازه گیری و حفظ فشار کاف لوله تراشه و همچنین دفعات مناسب برای اندازه گیری آن نامشخص است.این پژوهش به منظور مقایسه دو روش پایش متناوب و مداوم بر روند تغییرات میزان فشار کاف لوله تراشه در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه انجام شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقایسه ای که بر روی 61 بیمار اینتوبه تحت تهویه مکانیکی بالای 18 سال بستری در بخش مراقبت ویژه انجام شد، ابتدا فشار کاف توسط مانومتر کنترل شده و پس از تنظیم آن بر روی 25 سانتیمتر آب، به مدت 6 ساعت توسط ترانسدیوسر متصل به مانیتور بطور مداوم پایش گردید و در انتها نیز مجددا توسط مانومتر کنترل شده و در صورت لزوم اصلاح گردید. سپس میانگین فشار کاف و روند تغییرات طی دوره مداوم با میانگین آن در دو نوبت روش متناوب با یکدیگر مقایسه شده و میزان خطا و محدوده توافق با استفاده از آزمون بلاند – آلتمن مقایسه گردید. یافته‌ها:نتایج نشان می دهد که متوسط فشار کاف در دو نوبت اندازه گیری متناوب از لحاظ آماری معنی دار بوده است(0/005>P). همچنین روند تغییرات در طول زمان های بررسی دارای نوسانات مقداری گوناگونی بوده است اما این اختلافات از لحاظ آماری معنی دار نبوده است(0/051=p). یافته ها نشان داد که که میزان خطا در دو روش اندازه گیری 3/99±1/43-و محدوده توافق نیز 9/41- تا 6/32 بوده است. نتیجه‌گیری:با توجه به میزان خطا و محدوده توافق دو روش و حائز اهمیت بودن آن از نظر کلینیکی، تعیین اینکه کدام روش مناسب تر وارجب تر است نیاز به مطالعات بیشتری دارد. اما می توان ذکر نمود که اندازه گیری منظم می تواند تا حد زیادی به حفظ قرار گیری فشار کاف در محدوده طبیعی کمک نماید.
