سابقه و هدف: سقوط یک عامل تهدید کننده سلامتی در سالمندان بوده، که می تواند سبب افت عملکردی، پیامدهای روانی- اجتماعی وکاهش کیفیت زندگی برای سالمند شود. با  توجه به افزایش جمعیت  سالمندان و فرایند سالمندی، ابتلا به  بیماری های مزمن از جمله دیابت نیز افزایش یافته است و عوارض ناشی از بیماری دیابت مانند تاری دید، زخم پا و نروپاتی دیابتی و غیره همگی احتمال سقوط را در سالمندان افزایش می دهند. لذا این مطالعه با هدف بررسی ارتباط  سقوط و بیماری دیابت  در دوران سالمندی، با بررسی متون و مطالعات انجام شده صورت گرفته است.

مواد و روش­ها: در این مطالعه 30 مقاله با واژگان سالمندی، سقوط، دیابت، بیماری های مزمن ، نروپاتی دیابتی در پایگاه های اطلاعاتی معتبر بین المللی شامل:science direct, google scholar, pub med، و مجلات سالمندی ایران طی سالهای 2000 تا به امروز انتخاب و بصورت جامع و عمیق بررسی شد.

یافته­ ها: بررسی های انجام شده، نشان می دهد میزان وقوع سقوط در سالمندانی که سابقه بیماری مزمن داشتند، 5/4 برابر بیشتر از سالمندانی بود که سابقه بیماری مزمن نداشتند. به طوری که ابتلا به بیماری هایی چون دیابت و عوارض ناشی از آن با ایجاد ناتوانی های جسمی و عوارض عصبی زمینه ساز وقوع سقوط در آنان می شود. مطالعات زیادی تایید می کند که بین نروپاتی دیابتی و سقوط ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین بررسی ها نشان می دهند که سالمندان دیابتی درمقایسه با سالمندان غیر دیابتی، 15 برابر بیشتر در معرض خطر سقوط قرارداشته و نیز 2 برابر بیشتر از سالمندان غیر دیابتی، سقوط آنها با صدمات به ویژه با شکستگی (60درصد) همراه بوده است .

نتیجه گیری: با توجه به نتایج یافته ها، ضروری به نظر می رسدکه  پرستاران از طریق ارتقاء دانش و آگاهی خود  در زمینه عوارض دیابت و تاثیر آن بر  احتمال سقوط در دوران سالمندی، آموزش های لازم در زمینه  اقدامات پیشگیری کننده به بیماران دیابتی و خانواده آنان بدهند. از سوی دیگر با شناخت بیشتر و دقیق عوامل موثر بر احتمال  سقوط در سالمندان به ویژه سالمندانی که دچار بیماری دیابت می باشند می توان با اقدامات پیشگیرانه احتمال سقوط آنان  در آنان را کاهش داده و بدینوسیله موجبات افزایش کیفیت زندگی و طول عمر آنان فراهم نمود.