سابقه و هدف: کناره گیری در ورزش همواره مشکلات روانی فراوانی را برای ورزشکاران به وجود آورده و آثار مخربی بر روی سلامت آنان گذاشته است؛ با توجه به اهمیت موضوع و نقش مولفه های روانی این پژوهش با هدف ارتباط بین کمال گرایی با استرس و فرسودگی ورزشی صورت گرفت. مواد و روش‌ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش حاضر را فوتبالیست های جوان کشور تشکیل دادند تعداد ۳۷۸نفر به روش نمونه گیری سهیمه ای به عنوان حجم نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه های راهبردهای مقابله با استرس، کمالگرایی و فرسودگی ورزشی استفاده گردید. از آزمونهای کولموگروف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی جهت آزمون فرضیه ها استفاده شد و کلیه عملیات آماری با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه ۲۴ انجام گرفته است. یافته‌ها:نتایج نشان داد که بین فرسودگی ورزشی با کمال گرایی مثبت (۰/۶۲۲-)، کمال گرایی منفی (۰/۵۵۵)، راهبرد مساله مدار (۰/۳۵۸-)، راهبرد هیجان مدار (۰/۴۰۱) همبستگی معنی دار وجود دارد و کمال گرایی مثبت (بتا: ۰/۴۱۲)، راهبرد مساله مدار (بتا: ۰/۳۰۶)، کمال گرایی منفی (بتا: ۰/۲۶۷) و راهبرد هیجان مدار (بتا: ۰/۱۱۴) توانسته‌اند، ۵۶ درصد از واریانس فرسودگی ورزشی را پیشبینی نمایند. نتیجه‌گیری:بر اساس یافته های پژوهش، اجرای برنامه ریزی به منظور توسعه آگاهی مربیان از رفتارهای مربیگری و برای افزایش عملکرد روانی مطلوب و کارایی بهتر ورزشکاران، استفاده از متغیرهای روانی کمال گرایی، استرس و فرسودگی ورزشی ضروری به نظر می رسد.
